‘Altijd leuk, een verjaardagsfeestje.’ Dacht Werters toen we de aankondiging van Introdans Vier40 lazen. Maandag vierde we samen met vele andere het feest in de Stadsschouwburg Amsterdam. Met twee choreografieën verraste Introdans ons en bracht ons een feestelijke, vrolijke avond. Geen ingewikkelde thema’s, maar lekker dans kijken.
De avond begon met Noces, een choreografie van Stijn Celis op de gelijknamige muziek van Igor Strawinsky. 24 dansers werden begeleid door het koor Musica Vocale aangevuld met studenten van het ArTEZ Conservatorium. Met alleen vier banken wist Introdans het sobere decor toch steeds een nieuwe dimensie te geven. De ruimte kreeg daardoor een steeds wisselende indeling waar de dansers zich in manoeuvreerden. We herkenden vanaf het begin de ruwe bewegingen van Sergej Diagilev’s Ballet Russes, een geschiedenisles ballet.
De compositie Les Noces vertelt het verhaal van de Russische Bruiloft. De rol van jonge bruid en bruidegom wordt afwisselend door alle dansers op zich genomen. We zien de onzekerheden en de intimiteit, liefde en afstoting. Alhoewel de beschrijving doet denken dat het een verhalend ballet is, is dit geenszins het geval. Celis maakt een hedendaagse vertaling van de bruiloft waarin hij flarden van de gevoelens van de jonge geliefden laat zien. De Russische emotie zien we terug in de staccatoachtige bewegingen. Noces is geen reprise van het ballet uit de jaren 20; het is hedendaagse vertaling waarin de dansers als poppen over het toneel bewegen. Intiem en tegelijk afstandelijk, sterk en teder. Het is juist die tegenstelling die Werters doet genieten.
Na de pauze werden we meegenomen naar het verjaardagsfeestje celebrAGE. Vier het ouder worden! Adriaan Luteijn laat ons zien dat het proces van ouder worden met gebreken komt en uiteindelijk gaan we allemaal dood. De boodschap lijkt zwaar, het ballet bleef gelukkig licht en vrolijk. De beelden van Erwin Olaf onderstreepten deze boodschap. In Four, van Gisela Rocha, gaat het niet om de uiterlijke kenmerken van het ouder worden, maar om het innerlijke proces. In vier delen vertelt ze het verhaal van een vrouw, te beginnen met haar jeugd –de onschuld-, vervolgens in een relatie, daarna de strijd die uiteindelijk leidt tot het verhevene, ze staat boven alles. Werters was verdeeld, daar de ene helft genoot van de prachtige bewegingen, was de andere helft wat teleurgesteld in het feit dat het thema ‘twee vrouwen vechten om één man’ toch stiekem weer de kop op deed.
Het moet gezegd, de kostuums van Sjaak Hullekes waren prachtig, het showballet als slagroom op de taart, het was een heerlijk feestje. Werters vond de visuals een mooi bewegend decor dat sfeer bracht in de grote zaal van de schouwburg, maar miste soms het samenspel van beeld en dans. Maar hoe heerlijk is het, om zo’n gezelschap met een eigen kleur te zien performen. Zowel in beweging, keuze voor een bepaald soort dansers en decor – dit is Introdans.
Tekst: Werters
Lees ook:Grote meesters openen seizoen bij Introdans
Lees ook:Werters vindt traditie heel modern
Lees ook:Werters en de dans voor de ledenmaten
Lees ook:Een generatiekloof in Lichtjaren
Lees ook:Werters juicht voor Winston & Conny