Als Cinderella begint, waan je je even in een bioscoop. Niet alleen begint de dansvoorstelling van de wereldberoemde choreograaf Matthew Bourne met filmbeelden van de Tweede Wereldoorlog, er volgt een heuse filmische aankondiging. Groots op het scherm verschijnen de letters Cinderella en in een klein spotje staat een klein meisje met een bril. Je aandacht is meteen gevangen en het publiek gaat rechtop zitten. Dan begint, in een te lege zaal, een sprookje dat zijn weerga niet kent.
Het verhaal van Assepoester kennen we natuurlijk allemaal. Lief meisje heeft een boze stiefmoeder en twee lelijke stiefzussen. Zij mag niet naar het bal, maar dankzij de goede fee krijgt ze de kans toch te schitteren. Mits ze voor twaalf uur terug is. Topchoreograaf Matthew Bourne, onder andere bekend van de choreografie van Billy Elliot en het onovertroffen Zwanenmeer, waarin alleen mannen meedansen, maakt zijn eigen versie van Assepoester. Of zoals ze in het Engels heet: Cinderella.
Bourne plaatst het verhaal in het Londen in de Tweede Wereldoorlog. Cinderella woont met een hele kluit aan hilarische stiefbroertjes en -zusjes in huis, terwijl de bommen rond hen neervallen. Een piloot stort neer en vindt zijn weg naar het huis van onze heldin. Maar natuurlijk gooit de stiefmoeder roet in het eten. Tussen het oorlogsgeweld en de achterbakse familie in, proberen de Piloot en Cinderella elkaar terug te vinden.
De drie bedrijven vliegen om. Twee pauzes zorgen ervoor dat zowel de dansers als het publiek even kunnen bijkomen van het visuele spektakel dat zich ontvouwt. Prachtige decors, vol bewegende elementen, kostuums om te zoenen en een lichtplan waar je kippenvel van krijgt. De dansers hebben er zienderogen plezier in en de energie spat van het podium. Even verwacht je dat ze gaan zingen, de aankleding doet niet onder voor de grote musicals van deze tijd, maar het feit dat alles naar dans wordt vertaald, went snel. Dat komt mede door de mooie, geloofwaardige, en bij tijd en wijle erg grappige, interpretatie van de cast, waarbij met name Michela Meazza als stiefmoeder opvalt. Naast natuurlijk Ashley Shaw als Cinderella en Glenn Graham als de mannelijke equivalent van de goede fee.
Bourne maakte zijn Cinderella op de originele, volledige, score van Serge Prokofiev (1891 – 1953) en dat is een unicum, want meestal worden er slechts delen uitgebruikt. De muziek sluit naadloos aan bij de prachtige beelden en het publiek verlaat overdonderd en geroerd de zaal. Maar niet na een minutenlange staande ovatie, met veel gefluit en gegil. Want Matthew Bourne’s Cinderella is one of a kind. Die mag je niet missen!
Cinderella is nog tot en met zondag 3 april te zien in Theater Carré (www.theatercarré.nl) en van 6 april tot en met 10 april in het Luxortheater (www.luxortheater) in Rotterdam.
Lees ook:Chatten met topchoreograaf Matthew Bourne
Lees ook:Winnen: kaartjes voor Matthew Bourne’s Cinderella
Lees ook:Cinderella of Cinderello?
Lees ook:Je moet wat doen om op te vallen
Lees ook:Notenkraker & Muizenkoning terug in theater