Foto: NDT
Geen volle zaal in het Lucent Danstheater afgelopen vrijdag, maar wij geven het winterweer daarvan de schuld. Aan de kwaliteiten van het Nederlands Dans Theater 2 zal het niet gelegen hebben. De jonge generatie van het NDT zette een prachtige voorstelling neer met stukken van vertrouwde grootmeesters en uitdagend werk van nieuwe gastchoreografen.
Een grote wand van witte doeken bepaalt het openingsbeeld van Programma A. Een danseres besluipt de wand, totdat zij en haar schaduw er in opgezogen worden. Het publiek stapt met haar mee in een fantasiewereld van zwevende hoofden en hele lange armen. Een leuk spel met het doek, waardoor het lijkt alsof de wetten van de zwaartekracht doorbroken worden.
‘Sleepless’ werd al in 2004 gemaakt voor het Nederlands Dans Theater 2 door de toenmalige artistiek directeur en huischoreograaf Jiří Kylián. Het stuk is de perfecte opening voor deze avond, het publiek gaat helemaal op in het spel dat de nieuwe generatie dansers neerzet. ‘Verbijsterend mooi’, fluisterde de vrouw naast ons. De toon is gezet!
Een toon die in het tweede stuk compleet uit de bocht schiet, op een goede manier. Het ballet ‘Simple Things’ van grootmeester Hans Van Manen begint met supervrolijke muziek en een man die met big smile ronddanst, toegekeken door een andere man met net zo’n big smile. Al gauw zit het hele publiek mee te grijnzen.
De sfeer verandert als er zich twee dames bij de mannen voegen. De speelsheid van de mannen, die net nog als twee jonge honden om elkaar heen dartelden, is direct verdwenen. Sterke duetten volgen, maar uiteindelijk vinden de twee vrienden elkaar weer terug en herhalen hun vreugdedans.
Na de pauze is het de beurt aan twee nieuwe gastchoreografen van het NDT. In een bizar stuk van de Amerikaanse Andrea Miller zien we hoe twee Adams en twee Eva’s op hetzelfde eiland rondlopen, maar allemaal compleet in hun eigen wereldje leven. Ieder heeft z’n eigen dansstijl en die lijken onmogelijk te combineren, hoe hard één van de Eva’s ook haar best doet. Het einde van de mensheid lijkt nabij…
Dit stuk komt niet zo makkelijk binnen bij het publiek als de eerdere vertrouwdheid van Kylián en Van Manen. De soms absurde situaties leiden regelmatig tot gegrinnik en opgetrokken wenkbrauwen in de zaal, maar het applaus achteraf klinkt wat lauwtjes vergeleken met de eerste stukken. Wij vonden het een vreemde eend in de bijt, maar wel spannend en boeiend tot het eind.
Het laatste stuk is ook nieuw en spannend, maar valt duidelijk beter in de smaak bij het publiek. Een zestal dansers zet de mooie choreografie van Douglas Lee sterk neer, verlicht door grote rijdende spots. Vooral de Franse danseres Dévi Selly is geweldig met haar soepele flow, we bleven maar naar haar kijken. Eerder sprong ze er in Kyliáns choreografie ook al positief uit.
Al met al een mooie voorstelling met een viertal stukken waarin de diversiteit van het NDT2 goed tot zijn recht komt. Onze favoriet? Toch grootmeester Kylián. Geniet ervan!:
Lees ook:Grote meesters openen seizoen bij Introdans
Lees ook:Codex: een mix van dans, circus, hiphop en freerunning
Lees ook:Bijzonder verjaardagsfeestje voor choreograaf Hans van Manen
Lees ook:Dans Publiekprijs 2013 voor Conny Janssen en Isabelle Beernaert
Lees ook:Verliefd op de pure Romeo & Julia van Scapino Ballet