Lichtjaren / Dans de leeftijd voorbij beloofde, tijdens de Nederlandse Dans Dagen, een drietal duetten tussen jonge en oude dansers. Een danservaring in tien minuten in het mobiele danshuis midden op het Vrijthof. Wat er met de choreografie van Vrouenraets is gebeurd, Joost mag het weten. Als je er niet over praat, mist niemand het, zal iemand gedacht hebben.
Een mobiel danshuis, wat moeten we ons daarbij voorstellen? We konden er niet omheen: midden op het Vrijthof staat tijdens de Nederlandse Dansdagen een enorme opblaas-iglo-tent. Niet geheel vreemd met het koude oktoberweer in Maastricht. We houden de jassen aan. Lichtjaren, dans ons warm!
Eerst de mannen. In een choreografie van Catoke Kramer dansten Luc Boyer (1935) en Bart de Leeuw (1998). Het jonge ongepolijste lijf tegenover het kwetsbare bijna fragiele, doorleefde lichaam. De kloof tussen de dansers overbrugt de topjaren van een danser. Zijn die dan niet belangrijk? Natuurlijk wel, juist! Maar dat zijn de jaren die we altijd zien, die we kennen. Er wordt in dit duet niet zo zeer gedanst, als wel stilgestaan bij de souplesse. Als een evenwichtsoefening staan de mannen ieder aan een kant van de vloer op een steen. Wankel en overtuigd, soepel en twijfelend.
Amy Gale (1948) en Sofie Koning (1997) dansen het tweede duet deze dag, een choreografie van Alida Dors. De goeroe tegenover de jonge bloem. Wederzijdse respect en plezier spatten de vloer af. In deze choreografie zoekt men niet naar een balans, de twee talenten zijn elkaars leidraad. Opvallend is de beschrijvende lijn bewegingen van de handen, iets wat we al eerder zagen bij Dors. Helaas vervliegt de zeggingskracht in gefriemel. Het kan niet zo zijn dat dit de signature move van Dors wordt. Zoekend naar de kracht van haar talent, knijpt Werters voor nu een oogje dicht.
Het leven is een cirkel, zo ook de dansvloer in het mobiele danshuis. Het publiek kijkt van alle kanten naar de vloer, dit lijkt ingewikkeld voor de choreografen. We zien veel herhalingen van zetten, zodat de hele cirkel wordt bediend. Hierdoor krijg je het gevoel als publiek soms in de voorstelling te zitten en er soms buiten te vallen. Desalniettemin genieten we. Wat we bij de een miste vonden we bij de ander.
Kijk de lichtjaren samen, en ervaar dat ouder worden en ouder zijn zo erg nog niet is.
Tekst: Werters
Lees ook:Gratis dans tijdens dansdagen
Lees ook:Werters kijkt terug op de Nederlandse Dansdagen
Lees ook:Werters en de mannen
Lees ook:Van urban dance tot klassiek ballet op Nederlandse Dansdagen
Lees ook:Werters & Wubbe
hoiii